کد مطلب:193214 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:38
معنی فرمایش خداوند متعال: «هنگامی که آن را از نزدیک می بینند...» چیست؟
داوود بن سرحان گوید: از امام صادق - علیه السلام - درباره ی معنی فرمایش خدای متعال: (فلما رأوه زلفة سیئت وجوه الذین كفروا و قیل هذا الذی كنتم به تدعون) [1] «هنگامی كه آن را از نزدیك می بینند صورت كافران زشت و سیاه می گردد» سؤال نمودم.
حضرت فرمود: امیرالمؤمنین - علیه السلام - می باشد، هرگاه منزلت و جایگاه او را نزد خدا روز قیامت ببیند دستهای خود را از ندامت و تأسف بر تقصیری كه در زمینه ی ولایت داشتند؛ می خورند.
و نیز فرمود: هنگامی كه تصویر (یا چهره ی) امیرالمؤمنین - علیه السلام - را روز قیامت ببینند چهره های كفار سیاه و زشت می شود.
و نیز فرمود: هنگامی كه پرچم حمد به دست محمد- صلی الله علیه و آله و سلم - داده می شود در حالی كه زیر آن پرچم تمام فرشته گان مقرب، و پیامبران مرسل قرار
[ صفحه 259]
دارند تا آن را به امیرالمؤمنین علی - علیه السلام - می دهند چهره های كفار زشت و سیاه می شود و به آنها گفته می شود: این همان چیزی است كه تقاضای آن را داشتید.
و مغیره گوید: از امام باقر - علیه السلام - شنیدم كه می گوید: هنگامی كه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب - علیه السلام - را كنار حوض با رسول اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - از نزدیك می بینند صورت كافران زشت و سیاه می گردد. [2] .
حضرت فرمود: امیرالمؤمنین - علیه السلام - می باشد، هرگاه منزلت و جایگاه او را نزد خدا روز قیامت ببیند دستهای خود را از ندامت و تأسف بر تقصیری كه در زمینه ی ولایت داشتند؛ می خورند.
و نیز فرمود: هنگامی كه تصویر (یا چهره ی) امیرالمؤمنین - علیه السلام - را روز قیامت ببینند چهره های كفار سیاه و زشت می شود.
و نیز فرمود: هنگامی كه پرچم حمد به دست محمد- صلی الله علیه و آله و سلم - داده می شود در حالی كه زیر آن پرچم تمام فرشته گان مقرب، و پیامبران مرسل قرار
[ صفحه 259]
دارند تا آن را به امیرالمؤمنین علی - علیه السلام - می دهند چهره های كفار زشت و سیاه می شود و به آنها گفته می شود: این همان چیزی است كه تقاضای آن را داشتید.
و مغیره گوید: از امام باقر - علیه السلام - شنیدم كه می گوید: هنگامی كه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب - علیه السلام - را كنار حوض با رسول اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - از نزدیك می بینند صورت كافران زشت و سیاه می گردد. [2] .
[1] سوره ي ملك آيه ي 27.
[2] تفسير فرات: 186 و 187؛ بحارالأنوار: 36 ص 67 ح 11.